Promienie słońca rozświetlają pokój. Przy udekorowanym stole Cecylka i Tereska grają w warcaby. Obie są bardzo zaangażowane i śledzą każdy ruch na planszy. – A ja przed chwilą wygrałam z tatą – z zadowoleniem mówi Cecylia. – To prawda, drobna chwila nieuwagi i zostałem pokonany – potwierdza Radosław Walczuk. W pokoju chłopców panuje skupienie – Janek i Maciek grają w szachy, bo niedziela jest z założenia dniem bez komputera. Najmłodsza Dorotka koloruje obrazki.

Marzenia

Poznali się w czasie studiów we Wrocławiu. Justyna, rodowita wrocławianka, studiowała pedagogikę specjalną, a pochodzący z Głogowa Radosław – medycynę. – Czekaliśmy na siebie ponad dwa lata, żeby móc się pobrać, wspólnie zamieszkać i realizować nasze marzenia. Żona kończyła jeszcze studia. Do dzisiaj mamy długie listy, pełne tęsknoty i niecierpliwego oczekiwania. Swój wyjątkowy urok miały też rozmowy telefoniczne; oczywiście telefony komórkowe nie były jeszcze tak popularne, więc nierzadkie było stanie pod budką telefoniczną po 22.00, czasami w mrozie, żeby móc chociaż chwilę porozmawiać. No i podróże pociągiem do Wrocławia – wspomina Radosław. Po ślubie młodzi małżonkowie rozpoczęli pracę zawodową i powoli realizowali swoje plany. Pojawił się kolejny bardzo ważny moment – oczekiwanie na urodziny dziecka. – Wszystko przebiegało bardzo spokojnie. Odczuwaliśmy ogromną radość, jaka towarzyszyła czekaniu na syna – mówi Radosław. Państwo Walczukowie od samego początku planowali dużą rodzinę. – Jak się pobieraliśmy, chcieliśmy mieć pięcioro dzieci. Śmiejemy się, że Pan Bóg spełnił nasze marzenia, co więcej – Bóg ma wspaniałe poczucie humoru i dał nam jeszcze jeden prezent, obecnie oczekujemy na szóste dziecko – z uśmiechem mówi mama. Od samego początku małżonkowie są zaangażowani w ruch Domowego Kościoła. Pragną budować wspólnotę Kościoła we własnej rodzinie i wychowywać religijnie dzieci, budować ich dojrzałą osobowość. – Oczywiście nie chcieliśmy, żeby nasz dom był „drugą zakrystią”, ale naturalną przestrzenią odkrywania Boga wśród nas, w otaczającym nas świecie. Wychowywanie dzieci jest ciągłym wyzwaniem, koniecznością towarzyszenia, szczególnie teraz, kiedy chłopcy dorastają. Staramy się organizować wspólne przedsięwzięcia, żeby ulubione gry komputerowe nie były jedyną rozrywką. Chcemy zainteresować nasze dzieci nauką, różnymi dyscyplinami sportu. Na przykład dzisiaj po południu całą rodziną wybieramy się pograć w kręgle, a gdy było cieplej, chodziliśmy na strzelnicę sportową – mówi Radosław. – Bardzo lubię grać w piłkę nożną – z zapałem dodaje Janek. – Ja też bardzo często gram na boisku, jako bramkarz – mówi Maciek. Obecnie Cecylka jest bez wątpienia najlepszą gimnastyczką sportową w rodzinie, ale Tereska ćwiczy również bardzo wytrwale. Pod czujnym okiem taty z gracją i zwinnością dziewczynki wykonują ćwiczenia na drążku.