Dziś Dobropole leży na Ukrainie, przed 1939 rokiem był na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. – Przed wojną wszyscy żyliśmy w zgodzie. Bawiliśmy się razem i nikt nikogo nie pytał, czy Polak, czy Ukrainiec. Oczywiście każdy jakoś tam pokazywał swoje korzenie. Polscy chłopcy nosili rogatywki, a ukraińscy mazypenki – wspomina Zdzisław Czechowski z Zielonej Góry. – W Dobropolu wszyscy się szanowali, także w kwestii wyznania. Pamiętam, miałem nauczycielkę Żydówkę. Jak 3 maja szliśmy do kościoła, to ona też szła z nami, a że miała swoją religię, to inna sprawa. Szanowała wiarę katolicką – opowiada.