Granica pomiędzy nadętością a prostotą i szacunkiem do każdego człowieka wymaga ogromnej wrażliwości i wiary w obecność Boga, także w osobach innego wyznania (ss. I, IV–V, VIII). Ks. Jan Kaczkowski, który – stojąc na granicy cierpienia, choroby – z humorem, naukową precyzją, ale przede wszystkim z szacunkiem do godności człowieka, czasami bardzo ciężko chorego, pokazuje, że życie ma smak, w każdym, bezwzględnie każdym jego momencie (s. II).