Jest 13 sierpnia 1807 roku. Przez nieuwagę żołnierzy napoleońskich, którzy stacjonowali w Jeninie, goniąc wojska pruskie, spłonęła niemal cała wieś, w tym i kościół. Kilka tygodni później, gdy wieś odwiedził Bonaparte, jeden z mieszkańców, August Wilhelm Künkel, uskarżając się na niesprawiedliwość, prosił cesarza o odbudowę chociażby kościoła. „Napoleon odwrócił się w siodle i spojrzał ponad grzbietem swego konia na oficera i… odjechał” – czytamy w książce „Na skromnych wzgórzach Nowej Marchii” autorstwa Hansa Künkela, potomka wspomnianego Augusta. Wkrótce Napoleon stoczył zwycięską bitwę z Fryderykiem Wilhelmem III i podpisał pokój w Tylży. „Pewnego dnia przyszła wiadomość, że między wieloma małymi podpunktami w aneksach do umowy pokojowej znalazł się także ten, że pokonany książę Prus odbuduje na własny koszt spalony kościół w Jeninie/Gennin. Kościół został odbudowany i poświęcony w 1812 roku”.

Jest parafia

Przez wiele lat kościół służył ewangelikom. Po zakończeniu II wojny światowej, gdy Jenin znalazł się w granicach Polski, świątynią zaopiekowali się gorzowscy kapucyni, obierając na jej patrona św. Michała Archanioła. Kościół był filią parafii w Bogdańcu. 24 czerwca 1987 r. ówczesny ordynariusz diecezji bp Józef Michalik ustanowił w Jeninie samodzielną parafię, do której należą jeszcze dwa kościoły pomocnicze: św. Antoniego w Chwałowicach i Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Lubczynie. W swojej 25-letniej historii parafia miała czterech proboszczów, byli to: ks. Antoni Łatka, ks. Krzysztof Skokowski, ks. Ryszard Bogusz i ks. Zbigniew Bujanowski, który w Jeninie jest od 2001 roku. Dzisiaj parafia liczy 1900 wiernych.