Jedni biegną (s. VII), drudzy maszerują (s. VI), a jeszcze inni przyjeżdżają autobusami lub samochodami (obok) albo poruszają się o kulach lub na wózkach (s. VIII). Wszystkim jednak zależy na tym samym. Chcą Panu Bogu i ludziom żyjącym wokół nich dać od siebie coś więcej, mocniej, intensywniej. Nie wystarcza im „to, co zwykle”, bo kochać Pana Boga trzeba „całym swoim sercem, całą duszą i ze wszystkich sił swoich”. Oni to realizują.