Wyruszamy do Nowogrodu Bobrzańskiego. Naszą uwagę przykuwają malowniczo komponujące się z krajobrazem wieże kościołów św. Bartłomieja i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Już w 1217 roku Henryk Brodaty ufundował na tych terenach klasztor augustianów. Zakonnicy przybyli z francuskiego Aro- vaise, użytkowali kościół św. Bartłomieja w latach 1217–1227. Podobnie świątynia Wniebowzięcia NMP w pierwszym trzydziestoleciu XIII wieku należała do zakonu augustianów, którzy opuścili miasto w 1284 r., przenosząc się do lepiej strzeżonego Żagania. Piękno budowli sakralnych mogło wzbudzać poczucie bezpieczeństwa u podróżujących przez Nowogród Bobrzański, a było ich niewątpliwie bardzo wielu, ponieważ rzeka Bóbr stanowiła przez długi czas granicę państwową.

Znak dla podróżnych

Wyruszając w podróż, wierzymy, że wrócimy szczęśliwie do domu. Podobnie myślał baron Malcolm von Sinclair, dyplomata szwedzki, który jako przedstawiciel króla i parlamentu Szwecji podróżował w 1739 r. w okolicach Nowogrodu Bobrzańskiego. Chociaż w przypadku majora Sinclaira poczucie bezpieczeństwa było bardzo względne. Dlaczego? Ponieważ wracał z tajnej misji z Konstantynopola i w swoim bagażu oprócz wielu orientalnych przedmiotów miał bardzo ważne dokumenty. Były to ustalenia dotyczące sojuszu zbrojnego Turcji ze Szwecją i plany związane z działaniami wojennymi wobec carskiej Rosji. Malcolm Sinclair, wywodzący się ze szkockiego rodu szlacheckiego, był doświadczonym wojskowym i skutecznym dyplomatą. Na pewno nie był też człowiekiem bojaźliwym, gdyż jako oficer armii szwedzkiej spędził 13 lat w niewoli na Syberii. O tajnej misji barona Sin- claira doskonale byli poinformowani agenci carscy. Wiadomo, że szwedzki dyplomata opuścił Wrocław 16 czerwca 1739 roku i kierował się do Stralsundu przez Nowe Miasteczko i Zieloną Górę. Tego samego dnia do dyrektora Policji Cesarskiej we Wrocławiu hrabiego Schaffgotscha zgłosiła się grupa rosyjskich żołnierzy: kapitan Küttler, porucznik Lewicki oraz jeden podoficer i trzech dragonów z prośbą o wydanie nakazu ścigania i zatrzymania przejeżdżającego przez Śląsk szwedzkiego „szpiega”. Schaffgotsch wydał decyzję zatrzymania Sinclaira i udzielenia niezbędnej pomocy Rosjanom. Pościg okazał się skuteczny i opodal wsi Sucha żołnierze rosyjscy zatrzymali powóz, a kapitan Küttler po dżentelmeńsku przywitał podróżnych. Następnie przekazał, że powóz, którym podróżują, musi zawrócić. Incydent nie wzbudził żadnych podejrzeń ze strony Sinclaira i towarzyszącego mu w podróży francuskiego kupca Couturiera. Z czasem doświadczony major Malcolm von Sinclair zorientował się w sytuacji, w jakiej się znaleźli, ciągle jednak liczył na poszanowanie obowiązujących konwencji międzynarodowych wobec emisariuszy. Pod wieczór 17 czerwca 1739 roku baron von Sinclair, Couturier i rosyjska eskorta byli bardzo blisko Nowogrodu Bobrzańskiego, z daleka widać było zarysy kościelnej wieży i domy mieszczan.