Kiedy wybuchła wojna, miała 11 lat. Powstanie warszawskie, w którym była sanitariuszką, spowodowało, że wybrała studia medyczne i została lekarzem. Dziś, po 71 latach od powstania, opowiada o bohaterskim zrywie narodowościowym. – Mieszkaliśmy w Łomżyńskiem, na wsi, bo mój ojciec był inżynierem rolnictwa i administrował majątkiem. Był też oficerem rezerwy, ułanem, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Kiedy wybuchła wojna, od razu go zmobilizowali i zginął w pierwszym jej tygodniu. Niedługo po tym Niemcy zarządzili ewakuację powiatu łomżyńskiego i musieliśmy uciekać do powiatu sokołowskiego, gdzie mieliśmy babcię. Mama postarała się również w tym czasie o mieszkanie w Warszawie, w którym mieszkaliśmy całą okupację – opowiada pani Hanna. Po ukończeniu szkoły podstawowej przez rok uczęszczała na tajne komplety w Warszawie, a później uczyła się w tajnym gimnazjum sióstr niepokalanek w Szymanowie pod Warszawą.