Na początku Mszy św. krewni bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego przynieśli do ołtarza jego relikwie.

Wcześniej wojewoda lubuski Władysław Dajczak odczytał list prezydenta RP Andrzeja Dudy skierowany do uczestników uroczystości w Rokitnie.

W homilii bp Wiesław Śmigiel przybliżył sylwetkę bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego:

Duchowny odniósł się także do jego posługi wśród chorych więźniów:

Na zakończenie Mszy św. bp Tadeusz Lityński podziękował specjalnemu gościowi z diecezji toruńskiej za przybliżenie sylwetki bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego.  - Jego świadectwo życia i wiara, ofiarnej służby i męczeństwa, ale także wstawiennicza modlitwa niech wspiera nasze wierne trwanie przy Bogu i naszą służbę w naszej rodzinie, społeczeństwie, Kościele i ojczyźnie - mówił bp Lityński.

Pasterz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej przekazał harcerzom ZHR i ZHP obraz bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego.  

Bp Stefan Wincenty Frelichowski urodził się 22 stycznia 1913 roku w Chełmży (dziś diecezja toruńska. Od 1927 roku należał do harcerstwa i sodalicji mariańskiej. W 1931 roku zdał maturę ii wstąpił do seminarium duchownego diecezji chełmińskiej w Pelplinie. 14 marca 1937 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa. Stanisława Wojciecha Okoniewskiego.  

W więzieniach i obozach spędził w sumie przeszło pięć z niecałych ośmiu lat kapłaństwa. Był więziony kolejny z Forcie VII w Toruniu, Nowym Porcie Gdańskim, Stutthofie, Sachsenhausen oraz w Dachau. 

Pomimo ekstremalnych warunków pełnił nadal posługę kapłańską. Organizował wspólne modlitwy, spowiadał, sprawował potajemnie msze i rozdzielał komunię. 
Gdy w obozie wybuchła epidemia tyfusu, zaangażował się w pomoc chorym więźniom. Podczas udzielania tej dobrowolnej pomocy chorym współwięźniom sam zaraził się tyfusem plamistym. Zmarł 23 lutego 1945 r.  

Władze obozowe, łamiąc obowiązującą praktykę, zgodziły się przed kremacją na wystawienie zwłok ks. S. W. Frelichowskiego na widok publiczny, w wyłożonej białym prześcieradłem i udekorowanej kwiatami trumnie. 

7 czerwca 1999 r. został beatyfikowany przez św. Jana Pawła II. 

W 2003 roku został ogłoszony patronem polskich harcerzy.