Herb biskupa nominata wpisany jest w tarczę gotycką dzieloną w pas i zwieńczony zielonym kapeluszem pielgrzymim. Kapelusz purpurowy przysługuje kardynałom, a zielony - patriarchom, arcybiskupom i biskupom. Przypomina też o pielgrzymowaniu do domu Ojca i o misji głoszenia Ewangelii po całej ziemi. Dwa rzędy sznurów z chwostami również wskazują godność posiadacza herbu. 12 chwostów oznacza urząd biskupa.

Za tarczą leży w słup pojedynczy pozłacany krzyż procesyjny. Krzyż także oznacza godność biskupią oraz gotowość głoszenia Ewangelii, naśladowania Chrystusa i posługi apostolskiej. W górnym polu tarczy barwy czerwonej znajduje się srebrny Baranek Boży ze złotym krzyżem i kielichem ofiarnym. To symbol Chrystusa Zbawiciela. Baranek Boży był już w herbie pierwszego biskupa w Gorzowie Teodora Benscha, który na ziemię lubuską i Pomorze Zachodnie przybył, będąc wcześniej administratorem apostolskim Warmii, skąd zaczerpnął ten symbol.

W dolnej części tarczy na błękitnym tle umieszczony jest srebrny most łączący dwa brzegi, a pod nim płynie wzburzona woda. To znak jednego z podstawowych zadań każdego biskupa, który jako pontifex (od łac. pons - most i facere - robić - budowniczy mostów) ma przekraczać uniemożliwiające spotkanie bariery podziałów, budować mosty pomiędzy Bogiem i człowiekiem, ale także pomiędzy ludźmi. Most z herbu przypomina też, że najważniejszym mostem jest zawsze Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek, łączący w sobie to, co ludzkie, z tym, co Boskie.

Dewiza pod herbem, zwana także hasłem pasterskiej posługi: "In unum congregare", pochodzi z Ewangelii według św. Jana: "Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno" (J 11, 51-52). To zadanie każdego biskupa, który jak Chrystus ma wyruszać, by odnajdować zagubioną owcę i by rozproszonych łączyć w jednej wspólnocie Kościoła. Ten temat podejmowała już dewiza herbowa bp. Wilhelma Pluty: "Ut omnes unum sint" (Aby wszyscy byli jedno - J 17, 21).

(materiały Kurii Biskupiej w Zielonej Górze)