Cieszę się życiem

„Miłości pragnę, a nie ofiary” – to temat dnia skupienia, który odbył się 10 października w Domu „Uzdrowienie Chorych” prowadzonym przez Cichych Pracowników Krzyża w Głogowie.

Tego dnia był czas na konferencję, grupę dzielenia, adorację i Mszę św.
Krzysztof Król /Foto Gość

To element formacji Centrum Ochotników Cierpienia, które jest stowarzyszeniem osób świeckich, pragnących ofiarować swoje cierpienia Chrystusowi przez ręce Maryi. – Chodzi o ofiarowanie codziennego cierpienia wynikającego z choroby, niepełnosprawności czy jakiejś straty. To forma modlitwy w myśl objawień Maryi w Lourdes i Fatimie, która prosiła o modlitwę w intencji nawrócenia grzeszników i pokój na świecie – wyjaśnia s. Ewa Figura SOdC.

Oprócz modlitwy ważne jest także dawanie świadectwa. O tym była także mowa podczas dnia skupienia. – Dziś przypominaliśmy sobie, jakie zadania ma centrum, a także próbowaliśmy odpowiedzieć na pytanie, czy tego chcę? – zauważa ks. Radosław Horbatowski. – Mówiąc o zadaniach tej wspólnoty, przychodzi mi na myśl scena z życia św. Franciszka z Asyżu, który z jednym z braci przeszedł przez rynek miasteczka, nic nie mówiąc. Gdy dotarli do domu zakonnego, ten zapytał: „Ojcze, mieliśmy głosić ludziom Jezusa, kiedy zaczniemy?”, a on odparł, że właśnie to zrobili i dodał: „Głosić Jezusa trzeba zawsze, a wtedy, gdy to konieczne używać słów”. Chodzi o głoszenie Dobrej Nowiny swoim życiem, a w tym apostolacie świadectwem wiary, cierpliwości, miłości w znoszeniu i ofiarowaniu swojego cierpienia dla ratowania drugiego człowieka, co nie jest łatwe. Bo cierpienie nie jest łatwe dla nikogo – dodaje.

Wie o tym bardzo dobrze Liwia Bogusz z Głogowa, która należy do wspólnoty już ponad pięć lat. – Trafiałam po bardzo ciężkiej chorobie – zwierza się i dodaje: – I tu przestałam o niej cały czas myśleć. Wspólnota dodaje mi skrzydeł i prowadzi do Boga. Nie pozwala, żebym zatopiła się w swojej chorobie i niemocy, ale uczy cieszyć się życiem.