Doroczna akcja odbywająca się zarówno w Adwencie, jak i Wielkim Poście, zatacza coraz szersze kręgi. Pierwotnie była adresowana do wspólnot konkatedralnych, ale szybko powędrowała dalej. Dziś nie ma granic parafialnych ani diecezjalnych.

Krucjata polega na wybraniu pół godziny lub jej wielokrotności w określoną dobę Adwentu (w dzień lub w nocy), aby ten czas oddać Bogu w indywidualnej modlitwie w intencji ratowania życia. – Możemy Bogu ofiarować Różaniec, koronkę, lekturę Biblii, adorację lub inną dowolną modlitwę. Ważne, aby przez 24 godziny na dobę w czasie Adwentu trwała nieustanna modlitwa. Zachęcamy, by dołączyć do niej dowolne formy umartwienia i postu – wyjaśnia organizatorka Elżbieta Banaszkiewicz.

Powodów, aby wziąć udział w akcji, jest wiele. Główny to ten, że życie jest największym darem Ojca. – To bój o życie, którego Bóg zapragnął dla człowieka. Zarówno tego nienarodzonego, jak i tego doświadczającego grozy wojny, cierpienia fizycznego, pokus samobójczych czy niebezpieczeństwa eutanazji – wyjaśnia pani Elżbieta.

Zielonogórzanka wierzy, że modlitwa może przenosić góry oraz że dziesiątki, setki i tysiące godzin modlitwy w tej intencji zostaną wysłuchane i przyniosą owoce. – My o nich nie musimy wiedzieć, co nie znaczy, że ich nie będzie – zauważa.

– Doświadczam wielkiej wiary tych, którzy się modlą od pierwszej edycji, ale też tych, którzy przez przypadek otrzymali ulotkę, a potem po raz kolejny się przyłączyli do modlitwy. Uczestnicy krucjaty dzielą się swoimi świadectwami. Są tacy, którzy uwalniają się z wielkiego bólu po aborcji sprzed kilkudziesięciu lat, i tacy, którzy modlą się w intencjach rodzinnych, np. o zaniechanie aborcji przez córkę, wnuczkę czy sąsiadkę – dodaje.

Zapisy: konkatedrazielonagora.pl