W gorzowskiej katedrze 22 stycznia modlitwie o jedność przewodniczył bp pomocniczy Adrian Put. – Teksty na ten rok zostały przygotowane przez chrześcijan z Burkina Faso w Afryce. Tam zmęczonym podróżą gościom podaje się wodę, by mogli ugasić pragnienie i przemyć zakurzone twarze – mówił na początku biskup. – Witając was, bracia i siostry, ofiarujemy wam pokrzepiającą wodę naszej miłości i oczyszczającą wodę wspólnej modlitwy. Sercem naszej modlitwy jest przypowieść o miłosiernym Samarytaninie, w której słyszymy Boże wezwanie do miłości Boga i miłości bliźniego – dodał.

Kazanie tego dnia wygłosił bp Mirosław Wola, przewodniczący gorzowskiego oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej (PRE). – Największym szczęściem w życiu jest to, kiedy mogę mieć świadomość, że jestem dla kogoś, a on dla mnie, najlepszym upominkiem. W ten sposób uczymy się kochać Boga i przyjmować Jego miłość. Jeśli więc dziś poszukujemy szczęścia, możemy odnaleźć je w służbie wobec bliźniego – dodał.

Chętni do modlitwy się znaleźli, ale podobnie jak w latach ubiegłych, nie było ich zbyt wielu. – Znając sytuacje z innych oddziałów, nawet metropolitalnych typu Warszawa, Lublin czy Wrocław, wydaje się pewnym problemem to, że ekumenizm jest przede wszystkim przedmiotem zainteresowania osób już się tym zajmujących. Dobrze by było poszerzyć grono uczestników naszych nabożeństw i to na pewno jest jakieś zadanie – zauważa dr Paweł Leszczyński, sekretarz oddziału gorzowskiego PRE. – Najważniejsze są słowa z Ewangelii św. Jana: „Aby wszyscy byli jedno”. To jest zobowiązanie stałe i ponadczasowe, niezależnie od liczby uczestników czy uczestniczek nabożeństw ekumenicznych – dodaje.