Pomysł konferencji, zorganizowanej przez Wydział Nauki Katolickiej przy kurii biskupiej wraz z Zespołem Szkół Specjalnych nr 1 w Zielonej Górze, przyniosło życie. – Chcieliśmy wyjść naprzeciw katechetom i dać im kilka wskazówek, jak pracować z uczniami ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – wyjaśnia Renata Golczyk, katechetka w Zespole Szkół Specjalnych nr 1. – Chcemy zintegrować środowisko nauczycieli pracujących w szkołach specjalnych. Takich placówek jest w naszej diecezji ponad 30 – dodaje ks. Wojciech Lechów, dyrektor WNK.

Była część wykładowa, podczas której poruszono m.in. temat trudnych zachowań i tego, jak sobie z nimi radzić, oraz warsztatowa, którą poświęcono komunikacji oraz możliwości wykorzystania wirtualnej rzeczywistości na katechezie. – Gogle wirtualnej rzeczywistości to narzędzie. To nie jest jakaś fantastyczna terapia, ale przemawia za nią na pewno jej atrakcyjność i opcja imersji, czyli wejścia w całości w to, czego dotyczy temat. A tych jest mnóstwo i można to wykorzystać także w katechezie – zauważa Justyna Bogusław, terapeutka osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. – W naszej szkole jest dużo uczniów, którzy mają problem z wejściem w nowe miejsca. Można nagrać filmu z wykorzystaniem perspektywy 360 stopni z kościoła, do którego mają się udać. Korzystając z gogli VR, mogą zobaczyć, co ich tam spotka. Jeżeli nauczymy ich funkcjonować w tej przestrzeni za pomoc okularów VR, to możemy uczynić kolejny krok i pójść do kościoła – dodaje.

Po raz pierwszy w konferencji wzięła udział Emilia Tomczak z Sulechowa, która uczy języka niemieckiego w szkole specjalnej i kończy studia podyplomowe teologiczno-katechetyczne. – Przyszłam, ponieważ interesują mnie metody pracy z uczniami ze specjalnymi trudnościami edukacyjnymi i emocjonalnymi oraz innowacyjne metody nauczania – wyjaśnia. – Bardzo podobały mi się warsztaty z wykorzystaniem urządzeń VR, które mogą zainteresować dzieci posiadające trudności z koncentracją uwagi. Ważne dla mnie były też alternatywne sposoby komunikacji na lekcji z dziećmi niemówiącymi lub słabo mówiącymi w postaci piktogramów – obrazków przyklejanych na rzepy na odpowiednią podkładkę. Przy pomocy tych symboli można ułożyć plan jednej lekcji, aby uczeń wiedział, co go czeka, lub nauczyć dzieci np. modlitwy „Aniele Boży, stróżu mój”. Jestem dopiero na początku drogi nauczania religii, ale na pewno przynajmniej wybrane elementy będę mogła zastosować w swojej pracy – dodaje.