Jest 13 sierpnia 1807 roku. Przez nieuwagę żołnierzy napoleońskich, którzy stacjonowali w Jeninie, goniąc wojska pruskie, spłonęła niemal cała wieś, w tym i kościół. Kilka tygodni później, gdy wieś odwiedził Bonaparte, jeden z mieszkańców, August Wilhelm Künkel, uskarżając się na niesprawiedliwość, prosił cesarza o odbudowę chociażby kościoła. „Napoleon odwrócił się w siodle i spojrzał ponad grzbietem swego konia na oficera i… odjechał” – czytamy w książce „Na skromnych wzgórzach Nowej Marchii” autorstwa Hansa Künkela, potomka wspomnianego Augusta. Wkrótce Napoleon stoczył zwycięską bitwę z Fryderykiem Wilhelmem III i podpisał pokój w Tylży. „Pewnego dnia przyszła wiadomość, że między wieloma małymi podpunktami w aneksach do umowy pokojowej znalazł się także ten, że pokonany książę Prus odbuduje na własny koszt spalony kościół w Jeninie/Gennin. Kościół został odbudowany i poświęcony w 1812 roku”.