Spotkanie Nieba z ziemią

Pan Jezus, mówiąc o darze swego życia zapewnia nas: „kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6, 51). To „życie wieczne” rozpoczyna się w nas już teraz poprzez zmianę, jaką dar eucharystyczny w nas rodzi: „ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” (J 6, 57). Tak właśnie tajemnica, „w którą wierzymy” i „którą celebrujemy”, staje się zasadą nowego życia w nas oraz formą chrześcijańskiej egzystencji. Przyjmując Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, stajemy się uczestnikami życia Bożego na sposób coraz bardziej dojrzały i świadomy.

Św. Paweł pisze do Rzymian: „A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej” (Rz 12, 1). Te słowa ukazują nowy kult jako całkowitą ofiarę złożoną z własnej osoby w komunii z całym Kościołem. Chodzi o konkretny wymiar służby. W związku z tym św. Augustyn przypomina: Oto, co jest ofiarą chrześcijan: «Wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie».

Uczestniczenie w liturgii, przyjmowanie w Komunii Ciała i Krwi Pańskiej jest równocześnie pogłębieniem naszej przynależności do Tego, który za nas umarł (por. 1 Kor 6, 19 n; 7, 23). Kto karmi się Chrystusem, żyje dla Niego. Komunia z Bogiem oraz komunia z braćmi i siostrami: te dwa wymiary spotykają się tajemniczo w darze eucharystycznym.

Duchowość eucharystyczna nie ogranicza się tylko do uczestnictwa we Mszy św. i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu. Obejmuje ona całe życie. Jednym z najpoważniejszych skutków sekularyzacji jest usuwanie wiary chrześcijańskiej na margines, jakby była nieużyteczna w konkretnym życiu ludzi. Dzisiaj trzeba odkryć na nowo, że Jezus Chrystus nie należy zwyczajnie do sfery prywatnych przekonań, ale jest rzeczywistą osobą, a Jego wejście w historię prowadzi do odnowienia życia wszystkich. Dlatego Eucharystia, jako źródło i szczyt życia i misji Kościoła, winna zaowocować duchowością – życiem „według Ducha” (Rz 8, 4 n; por. Ga 5, 16. 25). Św. Paweł w Liście do Rzymian, w którym zaprasza do nowego duchowego kultu, przywołuje równocześnie konieczność przemiany własnego sposobu życia i myślenia: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i doskonałe” (12, 2). Integralną częścią eucharystycznej formy życia jest odnowienie mentalności,  „abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki” (Ef 4, 14).

Chrześcijanie świeccy, na mocy Chrztu i Bierzmowania oraz wzmocnieni Eucharystią, są wezwani, by żyć radykalną nowością wprowadzoną przez Chrystusa w powszechne warunki życia. Winni oni podtrzymywać pragnienie, by Eucharystia wyciskała coraz głębsze znamię na ich codziennym życiu, sprawiając, by w swym środowisku pracy oraz w całym społeczeństwie byli rozpoznawalnymi świadkami. Szczególna zachęta do rodzin, aby czerpały natchnienie oraz moc z tego sakramentu.

Kult oddawany Bogu nie jest nigdy aktem czysto prywatnym, bez wpływu na nasze społeczne więzi: wymaga ona publicznego świadectwa naszej wiary. Dotyczy to oczywiście wszystkich ochrzczonych, ale szczególnie dotyczy tych, którzy z racji swej pozycji społecznej czy politycznej muszą podejmować decyzje dotyczące wartości fundamentalnych, takich jak szacunek i obrona ludzkiego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, jak rodzina oparta na małżeństwie mężczyzny i kobiety, wychowywanie dzieci oraz promocja dobra wspólnego we wszystkich jego formach. Te wartości nie podlegają negocjacjom. Dlatego katoliccy politycy oraz ustawodawcy, świadomi swej poważnej odpowiedzialności społecznej, winni się czuć szczególnie przynaglani, by przedstawiać oraz wspierać prawa inspirowane przez wartości zakorzenione w ludzkiej naturze. To wszystko ma obiektywny związek z Eucharystią (por. 1 Kor 11, 27-29). Biskupi są zobowiązani ciągle przypominać o tych wartościach; stanowi to część ich odpowiedzialności za wiernych im powierzonych.

Praca domowa:

1. Sięgnij po Pismo Święte i w kolejne dni rozważ następujące fragmenty:

J 6, 48-58; Rz 12, 1-13; Rz 8, 5-18; Ef 4, 7.11-16; 1 P 2, 1-9; Łk 19, 1-10; 1 Kor 11, 23-32

2. Zorganizuj spotkanie w kręgu rodziny/przyjaciół (np. niedzielny obiad, przyjęcie imieninowe w dzień powszedni, wycieczka itp.) którego punktem będzie wspólna Eucharystia.

3. Wykorzystaj niedzielę na rozmowę ze swoimi dziećmi/wnukami na temat wiary. Punktem wyjścia może być np. niedzielna ewangelia czy ostatnia lekcja religii.

Materiały z poprzednich spotkań:

katecheza 4. http://zgg.gosc.pl/doc/1648759.Spotkanie-Nieba-z-ziemia

katecheza 3. http://zgg.gosc.pl/doc/1634802.Spotkanie-Nieba-z-ziemia

katecheza 2. http://zgg.gosc.pl/doc/1629056.Spotkanie-Nieba-z-ziemia

katecheza 1. http://zgg.gosc.pl/doc/1619579.Spotkanie-Nieba-z-ziemia