Spotkajmy się w Rokitnie

  Obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej Krzysztof Król /GN

LIST PASTERSKI
BISKUPA ZIELONOGÓRSKO-GORZOWSKIEGO STEFANA REGMUNTA
PRZED DIECEZJALNYM DZIĘKCZYNIENIEM
W 25. ROCZNICĘ KORONACJI
OBRAZU MATKI BOŻEJ CIERPLIWIE SŁUCHAJĄCEJ
I ZA DAR KANONIZACJI JANA PAWŁA II

21 CZERWCA 2014 R. – ROKITNO

Czcigodni Bracia Kapłani,
Drogie Rodziny Zakonne,
Umiłowani Diecezjanie!

Cały Kościół przeżywa dziś Uroczystość Trójcy Świętej. Po zamknięciu świątecznego okresu paschalnego, w którym celebrowaliśmy zwycięstwo Chrystusa nas śmiercią i jego wywyższenie po prawicy Ojca oraz zesłanie Ducha Świętego na Kościół, kontemplujemy dzisiaj chwałę Przenajświętszej Trójcy. Tajemnica trzech Boskich Osób złączonych w nierozdzielnej jedności Bóstwa pobudza nas do radosnego dziękczynienia za dar zbawienia i za powołanie człowieka do uczestnictwa w życiu samego Boga. „Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu, Bogu, który jest i który był, i który przychodzi" (werset przed Ewangelią z Uroczystości Trójcy Świętej).

Do tego hymnu chwały całego Kościoła włącza się również Diecezja Zielonogórsko-Gorzowska, która w tych dniach pragnie wyrazić swe szczególne dziękczynienie Bogu z okazji 25. rocznicy koronacji Obrazu Matki Bożej Rokitniańskiej oraz za dar kanonizacji Jana Pawła II.

1. Dziękczynienie za koronację Obrazu Matki Bożej Rokitniańskiej

18 czerwca bieżącego roku mija 25 lat od szczególnego aktu religijnego, jakim była koronacja łaskami słynącego Obrazu Błogosławionej Maryi Dziewicy z Rokitna. Obraz ten znajduje się w Rokitnie od ponad trzech wieków. Przybywają do niego pielgrzymi Ziemi Lubuskiej, Wielkopolskiej, Pomorza Zachodniego oraz innych części Polski i Europy. W 1669 r. król Polski Michał Korybut Wiśniowiecki z wdzięczności za otrzymaną od Maryi pomoc ozdobił wizerunek srebrną sukienką z białym orłem. Matka Boża Rokitniańska w 1946 r. obrana została przez administratora apostolskiego ks. Edmunda Nowickiego patronką tej diecezji i tych ziem. Wybór ten potwierdził papież Paweł VI osobnym dekretem.
W roku 1989, dla wyrażenia wdzięczności i miłości do Maryi, tak bardzo związanej z życiem ludu Bożego tej diecezji, otoczony wielką czcią rokitniański wizerunek Matki Bożej został ukoronowany.

Dziś dziękujemy Bogu za tę piękną inicjatywę. Dziękujemy też ówczesnemu ordynariuszowi tej diecezji biskupowi Józefowi Michalikowi i jego biskupowi pomocniczemu Pawłowi Sosze, kapłanom, osobom konsekrowanym i tylu szczerze zaangażowanym świeckim, którzy włączyli się wówczas w dwuletnie przygotowania do tego niezwykłego religijnego wydarzenia. Jednym z najważniejszych elementów przygotowania do koronacji była diecezjalna pielgrzymka do Ojca Świętego 22 kwietnia 1989 r. i poświęcenie przez niego korony przygotowanej na tę uroczystość. Delegacja diecezjalna liczyła wówczas 700 osób.

Należy przypomnieć, że koronacja stała się impulsem wielu duchowych inicjatyw. Pasterze naszego Kościoła zachęcali do włączania się w życie parafii, do gorliwej, codziennej, systematycznej modlitwy; wskazywali na wagę modlitwy różańcowej, adoracyjnej; do podejmowania walki z nałogami i grzechem, do walki o zwycięstwo dobra nad złem, aby we wszystkim Bóg był uwielbiony. Wskazywali przy tym Najświętszą Maryję Pannę jako wzór życia chrześcijańskiego.

W okresie przygotowania do koronacji Obraz Matki Bożej Rokitniańskiej peregrynował po dekanatach, parafiach i rodzinach, dając okazję do umocnienia i ożywienia wiary. Zawierzano wówczas Maryi wszystkie trudne sprawy związane z codziennym życiem kapłanów i wiernych świeckich.

Podkreślano ważność troski o powołania, kształtowanie sumienia. Korona, którą chciano włożyć na skronie Maryi, miała wyrastać z naszej duchowej ofiary, wyrzeczenia, trudu. Koronacja miała przyczyniać się do zmiany naszego życie, aby nie pozostała tylko jeszcze jedną ceremonią religijną.

Dziś po 25 latach wspominamy wszystkich trudzących się, aby podjęte podczas koronacji zobowiązania zostały wprowadzone w życie. Są wśród nich: bp Adam Dyczkowski, bp Edward Dajczak, gorliwi kapłani, osoby konsekrowane, katecheci, zaangażowane w życie parafii osoby świeckie. Patrząc na te 25 lat, które upłynęły od koronacji, dochodzimy do wniosku, że mamy za co dziękować Maryi. Wielu z nas zmieniło swoje życie, bardziej związało je z Bogiem, a w Maryi znalazło wzór i orędowniczkę w codziennych troskach i zmaganiach.

Wśród uczestników koronacji sprzed dwudziestu pięciu lat znajdą się zapewne i tacy, którzy nie do końca pozostali wierni podjętym wówczas zobowiązaniom. Zbliżający się jubileusz jest więc okazją, aby w spotkaniu z Maryją Cierpliwie Słuchającą wrócić do tamtych dni i podjąć nowy program osobistej odnowy i zaangażowania w życie Kościoła.