Zielonogórsko-Gorzowski
Wigilijny rarytas
Przepis na kutię Józefa Kamińskiego, udostępniony przez Stowarzyszenie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Gorzowie Wlkp.
Kutia to wigilijny rarytas. Każdy z elementów tej potrawy coś symbolizuje. Pszenica to urodzaj w gospodarstwie, mak oznacza płodność, orzechy - mądrość, a miód - zdrowie Katarzyna Buganik /Foto Gość
Składniki:
szklanka łuskanej pszenicy,
0,5 szklanki płynnego miodu,
szklanka maku,
50 g rodzynek,
50 g orzechów włoskich,
50 g fig,
50 g migdałów,
2 łyżki przesmażonej skórki pomarańczowej.
Przygotowanie:
Pszenicę przebieramy, płuczemy i gotujemy na miękko kilka razy, zmieniając wodę (pszenica nie powinna być rozgotowana). Osączamy na sicie i studzimy. Mak dokładnie płuczemy na sicie, sparzamy wrzątkiem, a następnie zalewamy niewielką ilością wody i gotujemy na bardzo małym ogniu do miękkości (aż ziarenka będzie można rozetrzeć w palcach). Ugotowany mak dwukrotnie mielimy w maszynce do mięsa. Rodzynki moczymy kilka minut w gorącej wodzie, odcedzamy. Figi, orzechy włoskie i migdały (sparzone i obrane ze skórki) drobno siekamy. Mak mieszamy z miodem, bakaliami i skórką pomarańczową. Dodajemy pszenicę, mieszamy. Przekładamy do salaterki i wkładamy do lodówki. Kutię podajemy dobrze schłodzoną.
Jeśli potrawa wydaje się mało słodka, możemy dodać więcej miodu lub osłodzić cukrem. Można też dodać do kutii odrobinę rumu lub kilka kropel olejku rumowego (lub migdałowego).
