Oprócz podziękowań za lata pracy i wspomnień oraz wyliczania sukcesów, mówiono również o nowych planach i zadaniach, które czekają zielonogórski szpital.

– Najważniejszym zadaniem stojącym przed szpitalem jest przekształcenie naszej placówki w szpital kliniczny. Jest to związane z utworzeniem wydziału lekarskiego na Uniwersytecie Zielonogórskim. Wiążą się z tym również obecnie prowadzone wielomilionowe inwestycje, m. in. rozwój onkologii czy pediatrii. Plany mamy ambitne i jestem przekonany, że są one do zrealizowania – tłumaczy Zbigniew Hupało, dyrektor naczelny szpitala.

– Największą wartością szpitala są ludzie. Możemy dysponować wielomilionowym sprzętem i inwestycjami, jednak to człowiek jest najważniejszy. Prestiż szpitala to zasługa naszych lekarzy i pielęgniarek, jak również całego personelu pomocniczego i administracyjnego – dodaje.

Szpital Zielonej Górze zaczęto tworzyć po wojnie w 1945 roku. Początkowo była to lecznica powiatowa w dawnej niemieckiej klinice dr. Friedricha Brucksa, przy dawnej ul. Stalina 3/4 (dzisiejsza al. Niepodległości ), którą ograbili Rosjanie. W warunkach dotkliwego braku instrumentów, leków, materiałów opatrunkowych i środków finansowych uruchomiono cztery oddziały: chirurgiczny, wewnętrzny, zakaźny i gruźliczy oraz położniczo–ginekologiczny.

W 1946 roku zaczął funkcjonować również szpital w budynku sióstr elżbietanek przy ul. Powstańców Wlkp. W 1948 roku zielonogórska lecznica została powiększona o budynek przy ul. Wazów, gdzie otworzono m.in. Pododdział Dziecięcy. W 1951 roku nazwę szpitala zmieniono na „Miejski”. Trudna sytuacja lokalowa szpitala, spowodowała, że długo zwlekano z utworzeniem szpitala wojewódzkiego, pomimo istniejącego już województwa zielonogórskiego. Placówkę na „Szpital Wojewódzki” przekształcono w styczniu 1952 roku, tym samym otworzono przed nią lepsze możliwości rozwoju.

Dziś Szpital Wojewódzki im. Karola Marcinkowskiego w Zielonej Górze usytuowany jest na 12 ha kompleksie. Posiada 25 oddziałów, 41 poradni przyszpitalnych oraz 6 zakładów diagnostycznych. Rocznie w jednostce leczonych jest 45 566 pacjentów, wykonuje się 13 594 zabiegów operacyjnych i udziela 118 829 specjalistycznych porad. W minionym roku szpital powitał na świecie 1771 noworodków.

Lecznica posiada m.in. jeden z najnowocześniejszych bloków operacyjnych w kraju, w którym specjaliści wykonują zabiegi operacyjne według światowych standardów, m.in: operacje laparoskopowe, wszczepienia endoprotez stawów biodrowych, protez naczyniowych i rozruszników serca.

Na terenie szpitala znajdują się pracownie diagnostyczne wyposażone w najnowocześniejszy sprzęt o światowym standardzie. Do dyspozycji lekarzy pozostaje nowoczesna aparatura medyczna, m.in. tomograf komputerowy, rezonans magnetyczny i angiograf, co pozwala na postawienie szybkiej i trafnej diagnozy.

Szpital, jako jedyny w Polsce, w ramach porozumienia polsko – niemieckiego prowadzi Centrum Monitorowania Chorób Nowotworowych.

Placówka zapewnia również pacjentom posługę duszpasterską. W lecznicy pracuje czterech kapelanów: ewangelicki, prawosławny i 2 księży katolickich.

– Szpital jest spory, poza tym zajmujemy się polikliniką i hospicjum miejskim, więc mamy dość duży teren pracy. Codziennie odwiedzamy wszystkich chorych i poświęcamy im czas. Służymy posługą sakramentalną, jest to m.in. Komunia św. i spowiedź św. Dodatkowo jesteśmy dostępni pod telefonem i w razie potrzeby zawsze służymy pomocą – zapewnia ks. Zbigniew Sławiński SVD, kapelan szpitalny.

– Kiedy wchodzę do szpitala o 6.00 rano, to wychodzę o 7.00 lub 8.00 wieczorem. Czasem trzeba też iść do szpitala w nocy. Jest to miejsce, gdzie po wielu latach ludzie prostują swoje ścieżki, stąd ta nasza obecność jest pożyteczna. W szpitalu jest kaplica i codziennie od godz. 15.00 do 17.30 można nas, kapłanów, zawsze zastać, bo mamy Msze św. i nabożeństwa dla chorych – dodaje.