Stacja I: Jezus na śmierć skazany

Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie, żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

Trzeba nam się starać poznać drogę, prowadzącą do trwałego zjednoczenia się z Panem Bogiem przez pamięć o Jego obecności. […] Niekiedy Pan Bóg daje łaskę nadzwyczajną duszom wiernym, starającym się pamiętać o Panu Bogu stale, łaskę, że nieopisaną radość i szczęście wprost odczują z obecności Boga. Kiedy wielki święty Tomasz z Akwinu stale zatopiony w Bogu, zakończył swą pracę pisaną o Zbawicielu - ukląkł, aby się pomodlić.

Usłyszał głos Zbawiciela: Tomaszu, dobrześ o mnie napisał! Cóż chcesz w nagrodę za to? A święty na to: Panie, daj siebie samego! Jakże wielką radością musiał być Pan Bóg dla Tomasza, skoro innej nie chce radości i nagrody, tylko Boga samego! Człowiek, tak ceniący Boga, jako najwyższą nagrodę-chyba nigdy Go nie zdradzi, a życie swoje we wszelkich jego objawach będzie przepajał duchem Bożym!

Człowiek w człowieku umiera, gdy go już uczynione dobro nie raduje, ani zło nie boli.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.