Stacja VIII: Jezus spotyka płaczące niewiasty

Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie, żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

Każdego czasu winniśmy cierpienia swoje jednoczyć z męką naszego Boskiego Odkupiciela dla zbawienia duszy.

Idą czasy, już są, w których nawrócenia będą się dokonywać nie przez wielkie, masowe manifestacje, ani nawet kazania, ale przez to, że wierzący, ale już dążący do świętości, razem w zawodowej pracy, w życiu powszechnym, codziennym, spotykający się z niewierzącymi, duszą uświęconą Bogiem będą promieniować na innych i wyższość swoją tym udowadniać, że już jako zwyczajni ludzie szarego dnia, nudnej pracy, nudnej codzienności, inaczej przyjmują swoje życiowe zadania, inaczej wykonują swoją pracę zawodową, bo w niej widzą służbę Bożą.

Nie nudzi ich to, nie odbiera życiowej radości właśnie dlatego, że żyją Bogiem na co dzień. Tak zwyczajnie stoją w ciszy, lamentują.
My idziemy tą samą drogą. Stajemy się świadkami Chrystusa.

Człowiek w człowieku umiera, gdy go już uczynione dobro nie raduje, ani zło nie boli.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.