Stacja XI: Jezus do krzyża przybity

Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie, żeś przez krzyż i mękę swoją świat odkupić raczył.

Jest takie poczucie płynące z wiary, że Pan Bóg jest obecny we mnie, przy mnie, wszędzie gdzie idę. On jest we mnie i przy mnie będąc świadkiem moich czynów, słów, myśli, poruszeń serca. Przed Bogiem i dla Boga wykonane codziennie czynności stają się nieprzerwaną modlitwą, uwielbieniem Pana sercem i czynem.

Dzięki wyjątkowej łasce, którą otrzymujemy od Boga poprzez wiarę, mamy tę świadomość, że ktoś jest z nami, ktoś jest ze mną, z tobą, że nie jesteśmy sami. Popatrzmy na Jezusa przybitego do krzyża. Nie możemy pozwolić, aby pozostał sam. Dlatego dziś idziemy drogą cierpienia za Chrystusem: czynem, modlitwą, umartwieniem.

Człowiek w człowieku umiera, gdy go już uczynione dobro nie raduje, ani zło nie boli.

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.