Herb diecezji zielonogórsko-gorzowskiej powstał z okazji 75. rocznicy utworzenia Administracji Apostolskiej Kamieńskiej, Lubuskiej i Prałatury Pilskiej z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim.
Zgodnie z dekretem, który wchodzi w życie 29 listopada, herb będzie widniał na pieczęciach instytucji diecezjalnych, będzie mógł także być umieszczany na ich siedzibach oraz na budynkach będących własnością diecezji.
Herb diecezji zielonogórsko-gorzowskiej powstał z herbu dawnej diecezji lubuskiej oraz z patrocinium, czyli patronatu katedry w Gorzowie Wielkopolskim. Łączy więc tradycje biskupstwa lubuskiego, które istniało od 1124 do połowy XVI wieku, oraz najnowszą historię Kościoła na terenie obecnej diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.
Herb składa się z tarczy dzielonej w słup. Na polu prawym czerwonym znajdują się dwa skrzyżowane srebrne bosaki rzeczne, atrybuty św. Wojciecha, pierwszego patrona diecezji lubuskiej, oraz sześciopromienna złota gwiazda, symbol Najświętszej Maryi Panny, patronki katedry lubuskiej w Górzycy (później w Fürstenwalde) oraz patronki głównego sanktuarium maryjnego diecezji lubuskiej w Górzycy. Na lewym polu barwy błękitnej znajduje się srebrna (biała) lilia, znak Najświętszej Maryi Panny, głównej patronki katedry gorzowskiej. W herbie są także insygnia: krzyż, pastorał oraz infuła. Krzyż łaciński oznacza godność biskupią, pastorał – biskupią posługę pasterską, a infuła, zwana mitrą, to liturgiczne nakrycie głowy biskupa. Wstęga poniżej zawiera dewizę, którą są słowa z wizerunku NMP z Rokitna, głównej patronki diecezji zielonogórsko-gorzowskiej: „Da pacem Domine in diebus nostris” (Daj, Panie, pokój dniom naszym).
(obraz) |