Liturgii przewodniczył bp Tadeusz Lityński, który podkreślił na początku, że pożegnania nie należą do łatwych i radosnych doświadczeń człowieka.

- Dzisiaj pragniemy modlitwą podziękować Bogu za życie i posługę kapłańską i pasterską śp. bp. Adama Dyczkowskiego, który z woli Boga i Kościoła był w latach 1993-2007 był biskupem zielonogórsko-gorzowskim. Ale i później jako biskup senior był pełen ofiarnej modlitwy i pracy. Niech Bóg wynagrodzi wszelki trud, a miłosierdzie Boże niech ogranie całe ludzkie życie księdza biskupa Adama - mówił pasterz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Homilię wygłosił bp Stefan Regmunt:

Mszę św. pogrzebową koncelebrowali również biskupi: Paweł Socha i Ignacy Dec z diecezji świdnickiej oraz wielu kapłanów z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej i spoza jej granic.

W intencji zmarłego biskupa modlili się m.in. przedstawiciele parlamentu, władz wojewódzkich, samorządowych i miejskich, członkowie  kościelnych ruchów i stowarzyszeń, a także przedstawiciele służb mundurowych, harcerze, poczty sztandarowe i oczywiście członkowie rodzin i przyjaciele, chociażby dawni członkowie Duszpasterstwa Akademickiego "Pod czwórką" z Wrocławia.

Na zakończenie Mszy św. śp. bp. Adama Dyczkowskiego w imieniu diecezjan pożegnali: ks. prał. Eugeniusz Jankiewicz, przewodniczący Rady Miasta Zielona Góra – Piotr Barczak oraz prezes ogólnopolskiej Akcji Katolickiej – Urszula Furtak. - Wiedział jak współpracować ze świeckimi, a robił to po ojcowsku z wielką kulturą i szacunkiem dla naszej pracy - mówiła Urszula Furtak i dodała na zakończenie: - Nie dane nam już będzie uradować się Twoją osobą, wspólnie pośpiewać, nie usłyszymy już Twego ciepłego głosu w słuchawce telefonu. Pozostanie jednak w nas wszystkich Twoja radość i niezwykła otwartość. Żegnamy Cię Harnasiu!

Śp. bp Adam Dyczkowski urodził się 17 listopada 1932 r. w Kętach w rodzinie Feliksa i Marii z d. Jurasz. Jego ojciec był nauczycielem matematyki w liceum ogólnokształcącym w Kętach. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę podstawową, gimnazjum i liceum. W 1952 r. wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. 23 czerwca 1957 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Bolesława Kominka. W latach 1957-64 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim odbywał studia specjalistyczne, które uwieńczył uzyskaniem tytułu doktora w zakresie filozofii przyrody. Następnie pracował we Wrocławiu jako wikariusz parafii katedralnej, duszpasterz młodzieży akademickiej i inteligencji, a także wykładowca filozofii w seminarium duchownym.

21 września 1978 r. został mianowany biskupem pomocniczym we Wrocławiu. Święceń biskupich 26 listopada 1978 r. udzielił mu abp Henryk Gulbinowicz. Jako zawołanie swej posługi biskupiej przyjął słowa Sursum corda (W górę serca). Pełnił funkcje wikariusza generalnego, był odpowiedzialny za duszpasterstwo akademickie, duszpasterstwo inteligencji, nauczycieli, harcerzy i innych środowisk zawodowych. Działał w Dolnośląskim Komitecie Odrodzenia Harcerstwa pełniąc w nim funkcję przewodniczącego oraz w Towarzystwie Przyjaciół Ossolineum jako członek zarządu, a także w Społecznym Komitecie Panoramy Racławickiej. W ramach Konferencji Episkopatu Polski był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Duszpasterstwa Akademickiego, wchodził też w skład Komisji ds. Zakonnych, ds. Duszpasterstwa Ogólnego oraz ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia.

25 marca 1992 r. został mianowany biskupem pomocniczym w nowo utworzonej diecezji legnickiej. 17 lipca 1993 r. otrzymał nominację na biskupa zielonogórsko-gorzowskiego. 19 lipca 1993 r. objął kanonicznie rządy w diecezji, ingres do katedry gorzowskiej odbył 5 września 1993 r., a ingres do konkatedry w Zielonej Górze – 12 września tegoż roku. Jako biskup diecezjalny wspierał aktywność wiernych świeckich poprzez promocję stowarzyszeń katolickich, a zwłaszcza Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Na czas jego posługi przypadły istotne wydarzenia w życiu diecezji, takie jak obchody pięćdziesięciolecia polskiej administracji kościelnej w Gorzowie Wlkp. (1995 r.), wizyta papieża Jana Pawła II (1997 r.), rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego bp. Wilhelma Pluty (2002 r.) oraz tysiąclecie śmierci pierwszych męczenników Polski w Międzyrzeczu (2003 r.). Po osiągnięciu 75. roku życia złożył rezygnację z urzędu. 29 grudnia 2007 r. przeszedł w stan spoczynku. Na emeryturze zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Zielonej Górze.

Otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Gorzowa Wlkp., Głogowa i Zielonej Góry. Uniwersytet Zielonogórski wyróżnił go doktoratem honoris causa.