Dekret o ustanowieniu skwierzyńskiego sanktuarium został odczytany na początku Mszy św.  – To także radosny dzień dla Ziemi Lubuskiej. Odkrywamy w nim na nowo, jak ważna jest pamięć, jak ważny jest szacunek dla przeszłości i jak ważna jest wspólnota – mówił na wstępie Mszy św. bp Tadeusz Lityński.

– Dla wszystkich odwiedzających tę świątynię i zanoszących tu modlitwę dziękczynienia, prośby, błagania czy szukających światła na rozstajach dróg życiowych, niech będzie to miejsce szczególnego działania Bożego Ducha. Działania łaski Bożej i wsparcia – dodał.

Okolicznościową homilię wygłosił ks. Paweł Holc CM, wizytator Polskiej Prowincji Zgromadzenia Misji.

Zdaniem ks. Kazimierza Małżeńskiego CM, obecnego proboszcza parafii w Skwierzynie, ustanowienie sanktuarium będzie z jednej strony nowym impulsem duszpasterskim dla lokalnej społeczności, z drugiej zaś – pozwoli na nowo odkryć bogactwo wiary i kultury Kresowian oraz pomoże w ożywieniu pamięci o własnych korzeniach wśród nowych pokoleń.

W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz wojewódzkich, samorządowych i lokoalnych, reprezentanci służb mundurowych, kapłani, siostry zakonne, a przede wszystkim dawni mieszkańcy Klewania, którzy w 1945 r. przywieźli ze sobą do Skwierzyny łaskami słynący obraz Matki Bożej Klewańskiej.

Obraz Matki Bożej Klewańskiej pochodzi prawdopodobnie z przełomu XVII i XVIII w. Zdaniem historyków sztuki namalowano go w północnych Włoszech, względnie w Szwajcarii bądź na Górnym Śląsku. Wizerunek odbierał cześć w kościele w kościele w Klewaniu na Wołyniu. Klewanianie byli przekonaniu, że opiece Maryi zawdzięczają ocalenie z rzezi wołyńskiej. Gdy 17 maja 1945 r. opuścili swoje rodzinne domy i udali się na tzw. Ziemie Odzyskane, zabrali ze sobą obraz Matki Bożej. 6 czerwca 1945 r. dotarli do Skwierzyny. Najpierw obraz był ukrywany na plebanii. W roku 1950 umieszczono go w kaplicy pod chórem skwierzyńskiego kościoła. Po 18 latach przeniesiono go do ołtarza głównego.