Tak było również 22 lipca. Popołudniowe nabożeństwo, jak zwykle, opierało się o Różaniec św. Rity z charakterystycznym wezwaniami ku czci świętej. Poszczególne części koronki, tzw. misteria, przeplatane są odczytywanymi intencjami, składanymi przez wiernych. Są one bardzo różne. Słychać tu prośby o łaski dla rodzin, o dar zdrowia, o pojednanie w rodzinach, o pomoc w nauce, sprawach zawodowych i kłopotach finansowych. Są także podziękowania - za odzyskane zdrowie, dar potomstwa, przywrócony pokój serca. - Modlimy się w tych intencjach, które przynieśliśmy na to nabożeństwo, ale i w tych, które spłynęły na naszą skrzynkę internetową. A są to intencje z całej Polski - mówi proboszcz ks. Janusz Mikołajewicz.

Po Różańcu przychodzi czas na nauczanie. Modlitwie towarzyszy cykl rozważań w oparciu o wezwania Litanii do św. Rity. - Dzisiaj będziemy o niej myśleć jako o pobożnej wdowie - zapowiadał ks. Mikołajewicz. - Chcemy więc dziś prosić za wszystkie wdowy i wszystkich wdowców, aby mimo utraty swojej "drugiej połowy" byli ludźmi, którzy nie tracą przekonania, że są ważni w oczach Boga i są ciągle potrzebni światu, swoim najbliższym, ale również tym, którzy patrzą na nich i budują się ich szlachetną i piękną postawą - dodał.

Po nabożeństwie odprawiana jest Msza św. Na czas tej liturgii na ołtarzu umieszczane są relikwie św. Rity, czczone w kościele parafialnym. Na co dzień relikwiarz znajduje się w ołtarzu bocznym.

Święta Rita z Cascii urodziła się ok. 1380 r. w rodzinie ubogich górali w Rocca Porena. Na życzenie rodziców wyszła za mąż. Związek ten był jednak bardzo nieudany. Rita z cierpliwością znosiła brutalnego męża, który został zabity w porachunkach skłóconych rodów. Była matką dwóch synów, którzy sprawiali wiele kłopotów wychowawczych. Rita prosiła Boga, aby raczej zabrał ich ze świata, niż mieliby stać się zabójcami. Bóg wysłuchał tej prośby. Synowie, którzy planowali pomścić ojca, zmarli podczas epidemii. Będąc wdową, w wieku trzydziestu kilku lat wstąpiła do klasztoru augustianek w Cascii. Jako analfabetka spełniała tam najniższe posługi. Miała szczególne nabożeństwo do Bożej męki. Została stygmatyczką. Zmarła na gruźlicę 22 maja 1457 r. w Cascii. Tam do dziś spoczywa jej nienaruszone ciało. Czczona od początku, a kanonizowana w 1900 r. św. Rita jest patronką w sprawach trudnych i beznadziejnych.