To ma swoje dobre strony
Przy restauracji ścian zużyto pół kubika drewna sosnowego, dwie tony gliny, 350 kg piasku i 120 kg 35-letniego wapna dołowanego. Mowa o niewielkiej, ale wyjątkowej świątyni.
– W konserwacji chodzi o to, żeby zachować jak najwięcej pierwotnego materiału i wymienić tylko to, co rzeczywiście się sypie – podkreśla Kazimierz Jurkowski.
Krzysztof Król /Foto Gość
Krzysztof Król /Foto Gość
Zanim powiemy o powrocie kościoła do czasów dawnej świetności, przybliżmy nieco jego historię. Pierwsza budowla istniała tu już w XIV wieku. Obecna pochodzi z 1669 roku i posiada konstrukcję szachulcowo-drewnianą, która w całości była wypełniona gliną. Materiał ten jednak z czasem uległ zniszczeniu, szczególnie w dolnej części budowli.
Dziękujemy, że z nami jesteś
Masz subskrypcję? zaloguj się
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
«
‹
1
›
»
oceń artykuł
