Komunikat zostanie odczytany w kościołach całej diecezji 22 maja. Oto jego treść:

"Kiedy tu patrzę na to wielkie zgromadzenie Ludu Bożego diecezji gorzowskiej, przypominają mi się czasy dawniejsze, ale nie tak znowu bardzo dawne. Przypomina mi się tysiąclecie chrztu, któreśmy tutaj wspólnie obchodzili w roku 1966. I wtedy właśnie my wszyscy, biskupi polscy, nauczyliśmy się naszej Ojczyzny. Wszędzie razem śpiewaliśmy Te Deum laudamus – «Ciebie, Boże, wysławiamy». Ja pragnę dzisiaj tutaj podziękować za ten szczególny dar, jakim było milenium polskie dla mnie".

Drodzy Diecezjanie,

z pewnością łatwo odgadujemy, że przytoczone przed momentem wspomnienie przywołał Ojciec Święty Jan Paweł II. A było to w Gorzowie Wielkopolskim pamiętnego dnia 2 czerwca 1997 roku. Wtedy, podczas Liturgii Słowa przed kościołem pw. Pierwszych Męczenników Polski, papież Jan Paweł II – dziś święty Kościoła – mówił o naszej diecezji, o naszym Kościele. Uświadomił nam jego początki i dzieje, które niosą zobowiązanie do misji ku przyszłości i aż po wieczność.

A wszystko to ma swój pierwowzór w wydarzeniach, o których mówi dzisiejsze słowo Boże. Wysłuchany w pierwszym czytaniu fragment Dziejów Apostolskich ukazuje nam, jak rodzący się Kościół wypływał na szerokie wody głoszenia Ewangelii.

Podczas tzw. soboru w Jerozolimie Duch Święty działający wśród apostołów pozwolił zażegnać kryzys związany z napięciem między tymi uczniami Pana, którzy pochodzili z narodu żydowskiego a tymi pochodzącymi z narodów pogańskich. Czy ci pochodzący z pogaństwa mają zachowywać żydowskie prawa i tradycje, poczynając od obrzezania, czy też wiara w Chrystusa nie zobowiązuje ich do przestrzegania tych rytualnych przepisów Starego Testamentu? To właśnie w tym momencie Duch Święty natchnął apostołów do podjęcia wiekopomnej decyzji. Zachowując szacunek dla Starego Przymierza, apostołowie wskazali nową drogę, drogę do Chrystusa, Syna Bożego, który przyszedł na świat, aby przynieść wszystkim ludziom – Żydom i poganom – miłość Ojca w przymierzu nowym i wiecznym. Znakiem tego przymierza nie jest już obrzezanie czy inne starotestamentalne rytuały, ale chrzest i Eucharystia, a prawem – przykazanie miłości. Tak właśnie rodzący się Kościół, nowy lud Boży, wyszedł ze swej żydowskiej kolebki do całego świata i stał się matką żywej wiary dla wszystkich narodów.

Nie był to jednak proces łatwy. Dokonał się – jak słyszeliśmy – pośród „niemałych sporów”. Napięcia i konflikty są obecne w każdej ludzkiej społeczności. Są więc one także częścią życia Kościoła. Ale potrzebujemy też zauważyć, że Kościół nie jest tylko ludzki. Kościół jest najpierw dziełem Boga, jest Ciałem Chrystusa. Dlatego właśnie Duch Święty, Duch Chrystusa Zmartwychwstałego, pomógł młodemu Kościołowi przezwyciężyć kryzys i nabrać nowych sił do głoszenia Ewangelii o Jezusie Chrystusie wszystkim i wszędzie.

Powtarza się to ustawicznie w historii Kościoła. Nawet kościelne kryzysy i spory nie wymykają się Opatrzności Bożej. Kościół, którego duszą jest Duch Święty, zmierza
po drogach czasu aż do dnia, w którym spełnią się wszystkie złożone mu Boże obietnice. Zobaczyliśmy to dziś w wizji Miasta Świętego, jaką przyniosło nam czytanie Apokalipsy. Miasto, któremu „nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła”, to właśnie nasz Kościół już w chwale Nieba, to niebieskie Jeruzalem, do którego zmierzamy, umacniani tu, na ziemi, słowem i sakramentalną obecnością Jezusa Chrystusa. On wraz z Ojcem – jak słyszeliśmy w Ewangelii – posyła swemu Kościołowi Ducha Świętego, aby „wszystkiego nauczyć i przypomnieć wszystko”, co powiedział sam Jezus. Choć więc wciąż zagraża nam niebezpieczeństwo błędu i zamieszania, pokładamy nadzieję w Panu, który jest „światłością świata” i ma moc dać Kościołowi i światu swój pokój.

Słowo Boże z dzisiejszej niedzieli spełnia się także w dziejach naszego Kościoła lokalnego, w historii naszej diecezji. Jej prastare korzenie sięgają aż misji jej patronów – świętych Braci Międzyrzeckich, Pierwszych Męczenników Polski: Benedykta, Jana, Mateusza, Izaaka i Krystyna, a więc początku drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa
i pierwszych lat polskiej państwowości. Nasze źródła możemy też dostrzegać w historycznej diecezji lubuskiej, utworzonej w XII wieku, która obejmowała podówczas ziemie leżące w rozwidleniu rzek Odry i Warty. Burzliwe były losy tych ziem przez kolejne wieki, w których zmieniało się też oblicze żyjącego tu Kościoła. Dziś jednak koncentrujemy naszą uwagę na momencie sprzed 50 lat, kiedy to powojenna kościelna administracja gorzowska pod rządami sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty, bullą papieża Pawła VI, w 1972 roku stała się pełnoprawną diecezją. To właśnie nasza diecezja, najpierw gorzowska, a dziś zielonogórsko-gorzowska, stanowi Kościół lokalny, w którym gromadzi nas Jezus Chrystus, Zbawiciel świata. Jej jubileusz wkrótce będziemy celebrować.

Jubileuszowe obchody odbędą się w sanktuarium diecezjalnym w Rokitnie pod hasłem, „Pokój wam!”. Są to słowa, jakie Pan Jezus skierował po zmartwychwstaniu do swych zalęknionych uczniów. Uroczystości rozpoczną się 13 czerwca i potrwają kilka dni. W tym czasie odbędą się tradycyjne pielgrzymki środowisk diecezjalnych oraz Diecezjalne Dni Młodzieży. Główne zaś święto zaplanowano na sobotę 18 czerwca. Ten dzień jest zarazem dniem odpustu ku czci Matki Bożej Rokitniańskiej, patronki naszej diecezji. Chcemy więc powierzyć opiece Matki Najświętszej teraźniejszość i przyszłość diecezjalnego Kościoła oraz nasze osobiste losy. Już dziś zapraszam do wspólnego świętowania wszystkich diecezjan, duszpasterzy i wiernych, zwłaszcza zaś członków rad parafialnych. Zapraszam także wszystkie ruchy, stowarzyszenia oraz wspólnoty, które tworzą duchowy krajobraz naszej diecezji, jak również małżeństwa i rodziny, dla których jest to dzień ich diecezjalnej pielgrzymki. Ponieważ zaś jubileuszowej mszy św. przewodniczyć będzie bp Wiesław Lechowicz, biskup polowy Wojska Polskiego, serdeczne zaproszenie kieruję także do żołnierzy, którzy służą na terenie nasze diecezji, oraz ich rodzin. W obliczu barbarzyńskiej agresji Rosji na Ukrainę chcemy zapewnić o duchowym wsparciu tych, którzy stoją na straży pokoju i bezpieczeństwa naszej Ojczyzny oraz modlić się wspólnie o pokój na świecie, a szczególnie w Ukrainie.

Dziękując Bogu Wszechmogącemu za 50 lat naszej diecezji, chcemy także zauważyć, że dokładnie w połowie tego półwiecza, w 1997 roku, staliśmy się uczestnikami niepowtarzalnego wydarzenia. Była to właśnie wspominana już pielgrzymka Ojca Świętego Jana Pawła II do naszej diecezji i spotkanie w Gorzowie Wielkopolskim. 25. rocznica tej obecności to także powód do świętowania. Rocznicowe obchody rozpoczną się w naszych parafiach już 2 czerwca, a w kolejnych dniach trwać będą w Gorzowie Wlkp. Na główne uroczystości zapraszamy 5 czerwca w niedzielę Zesłania Ducha Świętego. Tego dnia w katedrze sprawować będziemy mszę św., a potem w Marszu dla Życia i Rodziny przejdziemy sprzed grobu sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty na plac św. Jana Pawła II przy kościele pw. Pierwszych Męczenników Polski, gdzie przygotowany będzie festyn dla rodzin oraz koncert.

Przed 25 laty w Gorzowie Wielkopolskim spotkaliśmy się z Ojcem Świętym. Niech nasza żywa pamięć o tym wydarzeniu sprzyja przekazywaniu następnym pokoleniom świadectwa o nauczaniu św. Jana Pawła II i wadze tego pontyfikatu dla historii Polski i świata.

Wszystkim Diecezjanom i Pielgrzymom z okazji jubileuszu diecezji udzielam pasterskiego błogosławieństwa.

+ Tadeusz Lityński
Biskup Zielonogórsko-Gorzowski