Urodził się 2 stycznia 1935 r. w Mariance (województwo lubelskie) jako siódme dziecko Władysława i Aleksandry z domu Dominiczak. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości. Następnie wyjechał do Słupska, gdzie zamieszkał u brata, podjął pracę zawodową i jednocześnie kontynuował naukę w liceum dla pracujących. W roku 1953 wstąpił do Małego Seminarium Duchownego w Różanymstoku, które jednak w kolejnym roku zostało zamknięte. Powrócił więc do Słupska i kontynuował tam edukację w zakresie szkoły średniej. W latach 1955-58 został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej w brygadzie podhalańskiej w Wadowicach. W 1958 r. powrócił ponownie do Słupska, gdzie kontynuował pracę zawodową i naukę. W 1960 r. ukończył szkołę średnią i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu.

Święcenia kapłańskie otrzymał 16 czerwca 1966 r. w na Jasnej Górze w Częstochowie z rąk sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty. Jako wikariusz pracował w Barlinku (par. Niepokalanego Serca NMP, 1966-69), Jastrowiu (par. św. Michała Arch., 1969-71), Krośnie Odrzańskim (par. św. Jadwigi Śląskiej, 1971-74), Sulechowie (par. Najśw. Imienia Maryi, obecnie Podwyższenia Krzyża Świętego, 1974-75).

26 listopada 1973 r. uzyskał tytuł magistra teologii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. We wrześniu 1975 r. został mianowany referentem w Wydziale Katechetycznym Kurii Diecezjalnej w Gorzowie Wlkp. oraz diecezjalnym wizytatorem nauki religii, a także moderatorem diecezjalnego ośrodka powołań. W roku 1979, kontynuując nadal pracę w kurii, podjął studia specjalistyczne z zakresu katechetyki na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. 18 czerwca 1984 r. uzyskał stopień naukowy doktora teologii. W październiku 1988 r. bp Józef Michalik mianował go rektorem nowo utworzonego Instytutu Formacji Katolickiej dla Świeckich w Gorzowie Wlkp. Od stycznia 1992 r. został zwolniony z obowiązków w kurii diecezjalnej i poświęcił się całkowicie kierowaniu tym Instytutem. 15 września 1995 r. z racji na pogarszający się stan zdrowia został zwolniony z funkcji rektora, nadal jednak prowadził na gorzowskiej uczelni zajęcia dydaktyczne i kontynuował pracę naukową. 20 sierpnia 1996 r. został proboszczem parafii pw. NMP Królowej Polski w Gorzowie Wlkp. 11 lutego 1997 r. uzyskał habilitację na Papieskim Fakultecie Teologicznym we Wrocławiu. 1 stycznia 2004 r. Wydział Teologiczny Uniwersytetu Szczecińskiego powierzył mu stanowisko profesora nadzwyczajnego i kierownika Katedry Teologii Pastoralnej i Liturgiki. 1 września 2007 r. został zwolniony z urzędu proboszcza i przeszedł w stan spoczynku. W trakcie emerytury nadal mieszkał na terenie parafii NMP Królowej Polski w Gorzowie. Zachował również tytuł kustosza sanktuarium św. Weroniki Giuliani oraz rektora Bractwa Męki Pańskiej. Funkcje te pełnił jeszcze przez dwa kolejne lata, do roku 2009.

Ponadto na przestrzeni swojego życia był powoływany do różnych diecezjalnych gremiów: kolegium konsultorów i rady kapłańskiej, diecezjalnej rady duszpasterskiej, komisji liturgicznej oraz komisji ds. szkół katolickich.

Za swoją gorliwość i zaangażowanie uzyskał liczne wyróżnienia diecezjalne i papieskie. 8 kwietnia 1993 r. bp Józef Michalik włączył go do grona kanoników honorowych Gorzowskiej Kapituły Katedralnej. 12 maja 2008 r. został włączony do grona kanoników gremialnych tejże kapituły katedralnej i została mu jednocześnie powierzona funkcja jej dziekana.

Rok później, 9 kwietnia 2009 r., otrzymał godność prepozyta Gorzowskiej Kapituły Katedralnej. Z kolei Ojciec Święty Jan Paweł II 29 listopada 1984 r. nadał mu tytuł kapelana honorowego, zaś Benedykt XVI 11 czerwca 2008 r. nadał mu tytuł protonotariusza apostolskiego supra numerum (infułata).