Ksiądz dr Dariusz Gronowski mówił o udziale bp. Wilhelma Pluty w Soborze Watykańskim II i wprowadzaniu jego reform na naszym terenie. Biskup był obecny na pierwszej i trzeciej z czterech sesji soboru, czyli w roku 1962 i 1964. 


– Na pozostałe dwie nie pojechał, ponieważ władze nie dały mu paszportu, uważając go za osobę wrogą wobec państwa komunistycznego – wyjaśnił ks. Gronowski. – Ostatecznie bp Pluta trzykrotnie zabierał głos w auli soborowej, a oprócz tego złożył kilka wystąpień na piśmie – dodał.


We września 1964 roku bp Pluta w imieniu Episkopatu Polski zabrał głos w sprawie schematu o pasterskich zadaniach biskupów w Kościele. – Mówił, że należy określić styl współczesnego działania duszpasterskiego, które winno być dynamiczne, ofensywne i zawsze misyjne, a nie tylko zachowawcze i broniące istniejącego status quo. Warto zauważyć, że w istocie chodzi tu o taką misyjność Kościoła, do której w XXI wieku zachęca papież Franciszek w adhortacji apostolskiej „Evangelii gaudium” – mówił ks. Gronowski.


Myśl tę bp Wilhelm Pluta kontynuował w „Vademecum współpracy Ludu Bożego i duszpasterza”, czyli opracowaniu mającym wspomóc kapłanów Kościoła gorzowskiego w pracy z grupami parafialnymi, które mają być „czynnikami wiodącymi” w budowaniu misyjnego charakteru Kościoła.


Ksiądz Gronowski zauważył, że w rozmowie o reformach posoborowych najczęściej mówi się o zmianach w liturgii. Tymczasem dla bp. Pluty najważniejsze były aspekty pastoralne soboru. – Jego działania inspirowała odnowiona wizja Kościoła, którą Sobór Watykański II akcentował. To wizja, w której wszyscy jego członkowie są aktywni i odpowiedzialni za swój Kościół, za Kościół, którym oni są – podkreślił postulator. – Jako człowiek głębokiej duchowości biskup starał się, by każdy zaangażowany łączył swoją działalność z pogłębianiem duchowości i formacją, bo bez tego jego starania na dłuższą metę mogło się nie powieść – dodał.


Kolejny wykład już 21 kwietnia. Tym razem ks. dr Mariusz Dudka podejmie temat pasterskiej troski bp. Pluty o rodzinę.