Odpust u Gospodyni Babimojskiej przejdź do galerii

Tegoroczny odpust w sanktuarium Matki Bożej Gospodyni Babimojskiej zaplanowano na prawie cały tydzień. – Chcemy, aby do Matki Bożej, która jest Gospodynią w naszym życiu, przez kolejne dni mogli przychodzić wszyscy, którzy potrzebują umocnić swoją wiarę i miłość – wyjaśnia ks. Andrzej Piela, kustosz sanktuarium. – I tak pierwszego dnia zaprosiliśmy Koła Gospodyń Wiejskich z całej diecezji. Drugiego dnia zapraszamy małżeństwa i będzie odnowienie przysięgi małżeńskiej. Trzeciego szczególnie dzieci z rodzicami, ale także matki oczekujące potomstwa, a czwartego wszystkich chorych. Natomiast w sobotę odbędzie się Diecezjalna Pielgrzymka Kobiet pod hasłem: „Serce tkane światłem”. Mszy św. będzie przewodniczył bp Krzysztof Zadarko z Koszalina, a konferencje wygłoszą Justyna Wojtaszewska, terapeutka rodzin i par, oraz Agnieszka Tomiczek, terapeutka rodzin i uzależnień – dodaje.

Pierwszego dnia Mszy św. przewodniczył proboszcz z zielonogórskiej konkatedry – ks. Piotr Bortnik. – Maryja całe swe życie ofiarowała Bogu i zawsze była posłuszna Jego woli. Dziś przypomina nam o tym, że również nasze życie należy do Boga, który jako nasz Pan i Stwórca pragnie nas doprowadzić do zbawienia – mówił kaznodzieja.

Kult Matki Bożej nazywanej "Gospodynią Babimojską" łączy się z cudownym obrazem, znajdującym się w bocznym ołtarzu miejscowego kościoła. Malowidło przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem Jezus na ręce. U dołu znajduje się napis łaciński, który w polskim tłumaczeniu brzmi: "Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia, Miłosierne oczy Twoje na nas zwróć i błogosławiony owoc żywota Twojego po tym wygnaniu nam okaż!". Obraz prawdopodobnie powstał w XV wieku. O cudownym charakterze malowidła świadczy fakt, że od wieków Bóg opiekuje się ludem ziemi babimojskiej za przyczyną Maryi. Istnieje wiele dowodów na tę cudowną opiekę. Spisanym świadectwem Bożego działania jest "Księga cudów" z XVII i XVIII wieku.

Sanktuarium w Babimoście zostało ustanowione przez ks. bp. Tadeusza Lityńskiego 310 lat po cudzie, którego opis znajduje się w księdze chrztów z 1710 r.