Zakończyła się konserwacja trzech pergaminów z diecezjalnych zbiorów. Dzięki temu najstarsze cymelia zyskały nowe życie.
Dokumenty pochodzą z 1641, 1646 i 1779 roku, dotyczą nadań kościelnych na rzecz parafii w Babimoście, w Dąbrówce Wlkp. i w Międzyrzeczu. – Zostały znalezione na strychach budynków parafialnych i jak dotąd nie trafiły do obiegu naukowego. Ich stan zachowania nie pozwalał na korzystanie z nich przez badaczy, ani nawet na digitalizację lub transkrypcję. Są to pergaminy bardzo rzadkie z uwagi na ogromne zniszczenia i straty wojenne terenu pogranicza Dolnego Śląska i Wielkopolski – wyjaśniał ks. dr hab. Robert Kufel w prelekcji na początku spotkania, które odbyło się 14 grudnia. – Wszystkie trzy są spisane na pergaminie, który uległ deformacji w wyniku złych warunków pierwotnego przechowywania. Oprócz informacji historycznych zawierają także oryginalne podpisy wystawców i świadków. Są źródłami przydatnymi zarówno dla historyków, regionalistów, jak i historyków Kościoła oraz badaczy kancelarii okresu nowożytnego – dodaje. Konserwację wykonały dyplomowane konserwatorki papieru i skóry z Archiwum Państwowego w Zielonej Górze, Joanna Ogińska i Dominika Przybysz. Dzięki ich żmudnej pracy pergaminy zyskały nowe życie. Teraz będą mogli z nich korzystać badacze. – Dla każdego dokumentu została opracowana indywidualna metodyka konserwacji – wyjaśnia Dominika Przybysz. – Wszystkie zdezynfekowano, ponieważ po badaniach mikrobiologicznych okazało się, że są na nich wciąż aktywne bakterie, które niszczyły pergaminy. Następnie wszystkie zostały dokładnie oczyszczone, podprostowane, a także uzupełnione w miejscach, w których była taka potrzeba. Później dokumenty zostały na nowo zszyte i złożone według oryginalnego sposobu i zabezpieczone w atestowanych pudłach, które będą je chronić na dalsze lata – dodaje.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.