Zielona Góra pożegnała wieloletniego proboszcza przejdź do galerii

Uroczystości rozpoczęły się Mszą św. pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego w zielonogórskiej parafii pw. Najświętszego Zbawiciela, a zakończyły się na cmentarzu komunalnym przy ul. Wrocławskiej.

Obecny na pogrzebie bp Tadeusz Lityński przypomniał, że zmarły kapłan był nie tylko budowniczym kościołów, ale przede wszystkim otwartym i zaangażowanym duszpasterzem, który wpisał się w historię miasta i diecezji:

Pogrzeb śp. ks. Z. Stekiela - bp Tadeusz Lityński
Gość Zielonogórsko-Gorzowski

Na pogrzeb przyjechał też bp Edward Dajczak, który przed laty posługiwał ze śp. ks. Zbigniewem Stekielem, jako wikariusz w parafii pw. Najświętszego Zbawiciela:

Pogrzeb śp. ks. Z. Stekiela - bp Edward Dajczak
Gość Zielonogórsko-Gorzowski

Gdy ks. Stekiel przeszedł na emeryturę w 2011 roku, wciąż pomagał duszpastersko w parafii, co bardzo sobie ceni obecny proboszcz ks. Mirosław Maciejewski. - Były to przede wszystkim relacje koleżeńskie, przyjacielskie. Zawsze miał świadomość tego, że jest tym, który służy. Zawsze mogłem liczyć na jego rady, wskazówki, sugestie, ale przede wszystkim zawsze mówił: "Ty jesteś tu teraz proboszczem i jesteś odpowiedzialny za parafię. Ja mogę tylko w wielu rzeczach pomóc, ale decydujesz ty" - wspomina ks. Maciejewski.

Wiele dobrych wspomnień zmarłego kapłana mają nie tylko księża, ale i świeccy. - Bardzo ciepło wspominam ks. Stekiela. Pamiętam ten jego tajemniczy uśmieszek - mówi Viloetta Janecka, tutejsza organistka. - Pamiętam jego spokój i takie filozoficzne podejście do życia. W pamięć zapadły też niektóre teksty np. "Jest dobrze, będzie jeszcze lepiej", albo: "Gramy dalej". Nigdy nie narzekał, zawsze mówił: "Jest dobrze!" - dodaje.

Śp. ks. Zbigniew Stekiel urodził się 14 lipca 1946 r. w Środzie Śląskiej w rodzinie Czesława i Marii z d. Mueller. Rodzina mieszkała najpierw w Piotrowcach koło Kępna, a w 1956 roku przeprowadziła się do Zielonej Góry. Tu ukończył szkolę podstawową i rozpoczął naukę w liceum ogólnokształcącym. Świadectwo dojrzałości uzyskał w czerwcu 1964 r. W tym czasie odbywał długą, trwającą blisko rok terapię w związku z chorobą płuc. 

Po jej ukończeniu w 1965 r. podjął studia w seminarium duchownym w Paradyżu. Święcenia kapłańskie z rąk sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty przyjął 28 czerwca 1970 r. w kościele pw. Chrystusa Króla w Świnoujściu. 

Jako wikariusz pracował najpierw w Gubinie (parafia pw. Trójcy Świętej, 1970-1973), a następnie w zielonogórskiej parafii pw. Najświętszego Zbawiciela (1973-1984). 15 maja 1978 r. uzyskał tytuł magistra na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. 

26 października 1984 r. został mianowany proboszczem nowo utworzonej parafii pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Chynowie. Podjął tam trud budowy świątyni i plebanii oraz organizacji nowego ośrodka duszpasterskiego. 25 sierpnia 1988 r. powierzono mu podobne zadanie na Osiedlu Pomorskim w Zielonej Górze. Realizował tę misję najpierw jako rektor samodzielnego wikariatu, a następnie proboszcz nowej parafii pw. Miłosierdzia Bożego. 8 kwietnia 1993 r. bp Józef Michalik włączył go do grona kanoników gremialnych Zielonogórskiej Kapituły Kolegiackiej pw. św. Jadwigi oraz obdarzył tytułem prepozyta tejże kapituły. 20 sierpnia 1996 r. mianowano go proboszczem parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze.

W latach 1996 -2003 pełnił również urząd dziekana dekanatu Zielona Góra – św. Jadwigi. Był także długoletnim sędzią Sądu Kościelnego w Gorzowie Wlkp. oraz członkiem Rady Kapłańskiej różnych kadencji. 1 sierpnia 2011 r. przeszedł na emeryturę. Nadal posługiwał jako rezydent przy parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze, pomagając w duszpasterstwie parafialnym. 

Ze względu na pogarszający się stan zdrowia od czerwca 2018 r. przebywał w Ośrodku Integracji Społecznej przy parafii pw. św. Józefa Oblubieńca w Zielonej Górze.