Nowy numer 13/2024 Archiwum

Stanowisko w sprawie raportu o zatrudnianiu kapelanów w lubuskich szpitalach

Na stronie diecezji zielonogórsko-gorzowskiej opublikowano stanowisko Duszpasterstwa Chorych i Służby Zdrowia w sprawie raportu Anity Kucharskiej-Dziedzic o zatrudnianiu kapelanów w lubuskich szpitalach [PEŁNY TEKST].

14 stycznia 2021 r. pani poseł Anita Kucharska-Dziedzic opublikowała w mediach społecznościowych raport o zatrudnianiu kapelanów w lubuskich szpitalach. Raport wzbudził szerokie zainteresowanie mediów, zarówno regionalnych, jak i ogólnopolskich. Ponieważ w materiale tym, jak i w powstałych na jego podstawie artykułach prasowych, znalazły się stwierdzenia niezgodne z prawdą, bądź wprowadzające opinię publiczną w błąd, dlatego wydaje się konieczne zabranie głosu w tej sprawie przez Diecezjalne Duszpasterstwo Chorych i Służby Zdrowia.

1. Uzasadnienie obecności zorganizowanej opieki duszpasterskiej w szpitalach nie wynika tylko, jak podaje to raport pani poseł Anity Kucharskiej-Dziedzic, z ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, ale najpierw z konstytucyjnych zapisów odnoszących się do wolności religijnej należnej każdemu człowiekowi (art. 25 i 53 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku). Wolność ta gwarantowana jest w systemach państw demokratycznych, a szczególnie w każdym z państw członkowskich Unii Europejskiej. Z ograniczeniami tej wolności mieliśmy do czynienia w nieodległej przeszłości, na przykład w państwach tzw. demokracji ludowej. Artykuł 53 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej ust. 2 zd. 2 in fine określa, że wolność religii obejmuje „prawo osób do korzystania z pomocy religijnej tam, gdzie się znajdują”. Ponadto gwarancje prawa do opieki duszpasterskiej zawarto w wielu aktach prawa polskiego, regulacjach ustawowych i prawnomiędzynarodowych. Art. 17 Konkordatu między Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską, podpisanego w Warszawie w dniu 28 lipca 1993 roku, gwarantuje w szczególności możliwość uczestniczenia we Mszy świętej w niedziele i święta oraz w katechizacji i rekolekcjach, a także korzystania z indywidualnych posług religijnych, zaś Rzeczpospolita Polska zapewnia warunki do wykonywania tych praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych. W ramach uniwersalnego systemu ochrony praw człowieka można wskazać np. art. 18 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, a z kolei na poziomie regionalnego (europejskiego) systemu ochrony praw jednostki można odwołać się do art. 9 Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Status prawnowyznaniowy pacjenta zabezpieczono w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach sumienia i wyznania, w którym związki wyznaniowe wypełniając funkcje religijne, mają prawo do udzielania posług religijnych oraz organizowania obrzędów i zgromadzeń religijnych w szpitalach. Wspomniane powyżej regulacje prawne ukazują poziom wrażliwości prawodawcy na potrzeby chorych.

« 1 2 3 4 »
oceń artykuł Pobieranie..

Zapisane na później

Pobieranie listy