«
‹
1
›
»
Upodlić i zabić
„Bardzo dziwne Wam będzie, że dopiero po upływie roku daję o sobie znać. Nie wierzcie w to, co Wam mówią. Nie martwcie się tym, że Ciocia umrze, trudno nie ma żadnego ratunku. Na razie jeść mi jeszcze dają, ale to już niedługo, już się kończy” – tak Bronek Kozak pisał do rodziców z więziennego szpitala.
«
‹
1
›
»
